‘Het kan wel wat linkser’
Onlangs hoorde ik van een kennis, die er behoorlijk conservatief-rechtse ideeën op nahoudt onder meer over de positie van vrouwen en homo’s en welvaarts- ongelijkheid, om maar wat te noemen, dat een oude makker hem ‘een behoorlijk linkse rakker’ noemde. Dat gaf me te denken over de politieke oriëntatie van die makker, overigens een aardig persoon.
Een soortgelijke verbazing bekroop me toen ik net hoorde dat Rutte en Hoekstra geen coalitie wilden met PvdA en GroenLinks gezamenlijk. Wablief? Beide heren hebben aan het eind van hun regeerperiode, al voor de verkiezingen, aangekondigd dat het beleid na corona ‘wel wat linkser’ kon. Daar heb je toch een stevige linkse inbreng voor nodig? Niet één klein partijtje dat een beetje naar links kan bijsturen, maar tenminste twee kleine partijtjes die samen wél wat voorstellen. Die kunnen dan goede linkse ideeën genereren en in het regeringsbeleid laten opnemen.
Nu het bij deze formatie ‘over de inhoud’ ging was de hoop gerechtvaardigd dat dat ‘linksere’ beleid ook geïnspireerd zou kunnen worden door twee partijen die beide en gezamenlijk de nodige inhoudelijk aanknopingspunten zagen in de inhoudelijke voorstellen die door VVD en D66 zijn gedaan. Bingo, zou je denken.
Maar de boze werkelijkheid is anders. Niks serieus ‘linkser beleid’. De linkse inbreng moet wel verre overschaduwd worden door het rechtse blok van VVD en CDA, dat blok dat ‘en bloc’ vlak na de verkiezingen door de mand viel met zoveel gedraai en gelieg over het lot van een zeer gerespecteerd en populair CDA-kamerlid, dat dat kamerlid zich genoodzaakt zag uit het CDA te treden.
Dat Omtzigt verreweg de meeste voorkeurstemmen kreeg, zodanig dat het resterende CDA na de verkiezingsnederlaag nog een stuk van z’n aanhang verloor, en dat de kamer-meerderheid de VVD in de persoon van Rutte een motie van afkeuring aandeed, leidde niet tot ook maar enige bescheidenheid van beide partijen. Integendeel: ze besloten op basis van een deels niet meer van toepassing zijnde verkiezingsuitslag tot een soort botte machtspolitiek die een paar honderd kilometer oostwaarts en in verre bananenrepublieken, heel gebruikelijk is, maar hier niet tot de goede gewoonten behoort, tot nu toe tenminste.
Het zou om de inhoud gaan. Er moet een regering komen voor humane en beschaafde nieuwe politiek, transparant en met respect voor ook degenen die het minder hebben, het moest, kortom, wel wat linkser, de inhoud van de plannen zijn voor links uitdagend en goed bespreekbaar. Maar botte ‘njet’-politiek van CDA en VVD houdt ieder serieus overleg over een kabinet tegen.
CDA en VVD moeten zich intussen diep schamen dat ze door hun machtspolitiek de zaak zo laten sloffen. Sturen ze aan op een rechts kabinet, ondanks hun verkiezingsbeloften? Worden ze ge’spind’ door cynische elementen zonder politiek fatsoen? Waarom wil Rutte het onheldere in ideologische crisis verkerende CDA zo nodig redden? Pluche!
Het doet er niet toe voor deze heren. Er lag een inhoudelijk zeer bespreekbaar voorstel ter tafel om het met potentiële regeringsdeelnemers over te hebben. Daar zou op z’n minst over gepraat kunnen worden. Daarna zou het pas over ‘de poppetjes’ kunnen gaan, maar niet bij voorbaat. Dat is de omgekeerde wereld.
En in die wereld moet Nederland nog een tijdje voortmodderen, door toedoen van onverantwoordelijke, demissionaire, maar aan het pluche gelijmde, aan macht verslingerde en nog steeds ongeloofwaardige politici.
O ja, over opportunisme en eigenbelang als maatstaf gesproken: VVD-ster Cora van Nieuwenhuizen verlaat het zinkende schip, in crisistijd, voor een nieuwe baan die niet kon wachten tot ze uitgedemissionaird was. Ze wordt vervangen door de VVD-ster die op Defensie al zelden iets verstandigs liet horen. Wàt een zooitje ongeregeld, en dat wil als demissionair kabinet gewoon doorgaan met regeren.
Nederland, let op uw saeck!
De rode pen
